θυάματα

θυάματα, τὰ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «τὸ θύμον και θυμιάματα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Συνδέεται με την οικογένεια τού θύω (I). Πιθ. < αμάρτυρο *θυάζω όπως και το θυάκτας*].